Był wychowawcą wielu pokoleń zgierskich dzieci. Cieszył się dużym szacunkiem i uznaniem jako nauczyciel. Potrafił dotrzeć do młodych umysłów jako świetny dydaktyk - prostym logicznym wywodem. Kiedy wypowiadał się na jakiś temat, zawsze to robił przekonywująco, nie gmatwając problemu. Ponadto zapisał piękną kartę jako społecznik działający w środowisku robotniczym zgierskiej dzielnicy Przybyłów.

Jan Sikorski urodził się 20 maja 1898 r w Krogulcu k/Zgierza. Ojciec jego Jakub był rolnikiem. Matka - Bronisława z Kosteckich także wywodziła się ze środowiska wiejskiego. Rodzice Jana, który był ich najmłodszym dzieckiem, mieli jeszcze trójkę synów.

Jan naukę elementarną pobierał w domu. Do progimnazjum uczęszczał w Turku i ukończył je w 1912 r. Był absolwentem Szkoły Realnej w Zgierzu. Jego wychowawcą był Jakub Stefan Cezak, zaś dyrektorem Stefan Pogorzelski.

Idąc w ślad za starszymi braćmi - obiera zawód nauczycielski. Pracę pedagogiczną rozpoczyna w Łodzi w 1917 r. w zespołach młodzieżowych jako nauczyciel prywatny. W Polsce niepodległej w 1919 r. zostaje nauczycielem szkoły Powszechnej nr 7 przy ul. Smugowej w Łodzi.

W roku 1921 otrzymuje przeniesienie do pracy w Zgierzu. Uczy w Szkole Powszechnej Nr 4, a później w 6-ce. W roku 1924/25 podwyższa kwalifikacje pedagogiczne na Wyższych Kursach Nauczycielskich. Wkrótce podejmuje pracę w Szkole Powszechnej nr 1 przy ul. Łęczyckiej. Była to nowo otwarta szkoła z gabinetami metodycznymi, którą jako wzorowo zbudowaną i prowadzoną przez kolektyw nauczycielski - zwiedzały wycieczki pedagogów z całej Polski.

Jan Sikorski w wyniku konkursu zostaje w 1930 r. kierownikiem Szkoły Powszechnej nr 3 w dzielnicy Przybyłów. W roku 1927 zmienia stan cywilny, biorąc sobie za małżonkę, nauczycielkę fizyki - Jadwigę Kordowską. Z małżeństwa tego przychodzą na świat dzieci: Anna, Wacława, Wawrzyniec, Magdalena i Ewa.

W środowisku robotniczej dzielnicy Przybyłów, daje się poznać jako znakomity organizator. Inicjuje budowę kompleksu sportowo-kulturalnego przy ulicy Wodnej (obecnie Barlickiego) róg Sienkiewicza (obecnie Piłsudskiego), a także przedszkola. Ponadto inspiruje założenie stowarzyszenia Patronat nad Młodzieżą Przedmieść m. Zgierza. Szkoła Powszechna Nr 3 jako jedyna placówka w tej dzielnicy szerząca oświatę, upowszechnia także zdobycze nauki i kultury. Jan Sikorski wraz z gronem pedagogicznym nawiązuje ścisłe kontakty z rodzicami i mieszkańcami tej dzielnicy.

Wybuch II wojny światowej oddala plany i częściowo niweczy zaczęte dzieło. Jan Sikorski z innymi nauczycielami zostaje zmobilizowany. Po klęsce wrześniowej wraca do Zgierza. Okupanci w grudniu 1939 r. zamykają szkoły. Jan Sikorski w środowisku zgierskich nauczycieli organizuje tajne nauczanie i Konspiracyjny Komitet Pomocy Nauczycielom. Żona - Jadwiga także uczestniczy w tajnym nauczaniu, jednocześnie przejawia szerszą działalność konspiracyjną - jako komendantka "Szaro-Szeregowych" harcerek w Zgierzu.

Pan Sikorski pracuje jeden rok przy sortowaniu kartek żywnościowych w niemieckim Urzędzie Gospodarczym (Wirtschaftamt). Po wyzwoleniu z okupacji hitlerowskiej, przystępuje do organizowania szkół podstawowych i życia kulturalnego w Zgierzu. Zostaje mianowany przez władze województwa łódzkiego - referentem kulturalnym dla miasta Zgierza. Równocześnie jest kierownikiem szkoły nr 3. Zostaje przewodniczącym komisji do zwalczania analfabetyzmu. Zakłada pierwszą w Zgierzu - Wieczorową Szkołę Powszechną. Działa także w Związku Nauczycielstwa Polskiego. Należy podkreślić że jest jego członkiem od 1919 r. Pełnił również stanowisko nauczyciela - opiekuna społecznego i kuratora Sądu dla nieletnich.

Należy do Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Jest zapalonym turystą i przekazuje zamiłowanie do turystyki młodzieży. Kiedy powstaje Towarzystwo Przyjaciół Zgierza - zostaje jego czynnym członkiem Zarządu. Był także członkiem Komisji Oświaty w Radzie Narodowej Miasta Zgierza.

Za zasługi dla polskiej oświaty i działalność społeczną był odznaczony: Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski Ludowej, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Tytułem Zasłużony Nauczyciel PRL, Srebrną i Złotą Odznaką ZNP i innymi odznaczeniami i medalami.

Jan Sikorski prawie do ostatnich chwil był aktywny społecznie, interesowały go problemy miasta i kraju. Umiera w 89 roku życia - 11 grudnia 1987 r. W ostatnią drogę przyszli go pożegnać byli współpracownicy i jego uczniowie. Przyszli oddać mu hołd zgierzanie, dla których był uosobieniem człowieka oddanego sprawom oświaty i kultury w naszym mieście.

Szczepan Mikołajczyk
"Wybitni Zgierzanie - z urodzenia i z wyboru"
Fundacja Muzeum Miasta Zgierza
Zgierz 1994