Urodził się 18 sierpnia 1903 roku w Zgierzu. Ojcem jego był Oskar Juliusz Teodor Gerticz, chemik, współzałożyciel "Boruty". Matką zaś Helena z Jędrzejewskich.

Średnią szkołę ukończył w 1923 r. w Łodzi. Studia podjął na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Poznańskiego. Pracę dyplomową wykonał w 1927 r. Następnie podjął pracę zawodową jako inspektor w Organizacji Gorzelnictwa. Po roku przenosi się do fabryki konserw w Pudliszkach, gdzie specjalizuje się w przetwórstwie owoców i warzyw. Podczas odbywania stażu zorganizował tam laboratorium i wprowadził kilka zmian na linii wytwarzania przetworów. Zaproponowano mu kierownictwo techniczne zakładu. Jego 6-letnia praca w Pudliszkach zaowocowała tym, że zakład został poważnie rozbudowany, stając się największym w tej gałęzi przemysłu spożywczego w Polsce (przodując także pod względem jakości).

W 1933 r. wyjechał za granicę w celu pogłębiania wiedzy zawodowej. Zwiedził kilka krajów Europy Zachodniej, a w Niemczech, w Brunszwiku, odbył półroczny staż w Stacji Doświadczalnej Przemysłu Owocowo-Warzywnego u dr Sergena.

W latach 1934-1939 był kierownikiem i współwłaścicielem fabryki konserw owocowo-warzywnych pod nazwą "Prosna" w Kaliszu. Projektował tę fabrykę i całkowicie organizował.

Do 1944 r. pracował w zakładzie hydrolizatorów białkowych w Winiarach, jako asystent techniczny. Tam też związał się z polskim ruchem oporu, a po zdekonspirowaniu przez gestapo ukrywał się w Warszawie, pracując jako robotnik w fabryce "Wedla".

Po wojnie organizuje przetwórnie owoców i warzyw związanych z "Samopomocą Chłopską". Jeszcze w 1945 r. powołany został przez Ministra Aprowizacji i Handlu do organizowania przemysłu konserwowego z siedzibą we Wrocławiu. W tymże roku zaangażowany zostaje na wykładowcę z zakresu przetwórstwa owocowo-warzywnego na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej.

W latach 1947-1949 prowadził również zajęcia z przetwórstwa owoców i warzyw na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 1948 r. otrzymał nominację na adiunkta w Katedrze Technologii Rolnej Wydziału Rolniczego Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej, gdzie 3 lata później się doktoryzuje.

W 1954 r. organizuje Zakład Przetwórstwa Owoców i Warzyw przy Katedrze Technologii Rolnej. W 1956 r. zostaje docentem. Brał także udział w organizowaniu Wydziału Inżynieryjno-Ekonomicznego Wyższej Szkoły Ekonomicznej we Wrocławiu, gdzie kierował Zakładem Technologii Przemysłu Owocowo-Warzywnego. Był tam przez dwa lata dziekanem Wydziału. Na Wydziale Rolniczym WSR w 1967 r. objął funkcję kierownika Katedry Technologii Rolnej i tam też otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego.

Profesor Gerlicz swoją ogromną wiedzę i bogate doświadczenie praktyczne przekazywał młodemu pokoleniu i tak na Wydziale Inżynieryjno-Ekonomicznym WSE wyspecjalizował 39 magistrów, na Wydziale Rolniczym WSE - 54 magistrantów. Ponadto był promotorem trzech prac doktorskich.

Najogólniej można scharakteryzować działalność naukową prof. dr Karola Gerlicza w ten sposób, że była ona bardzo ściśle powiązana z potrzebami przemysłu. Jego prace badawcze dotyczyły najczęściej linii produkcyjnych przetwórstwa owocowo-warzywnego, a w szczególności otrzymywania preparatów pektynowych, sterylizacji konserw, technologii produktów kandyzowanych oraz organizacji przemysłu owocowo-warzywnego.

Był człowiekiem niezwykle prawym, przyjacielem młodzieży, o niezwykłym harcie ducha i silnej woli w pokonywaniu trudności.

Związek małżeński zawarł z Lucyną Janczakowską z Poznańskiego. Z tego związku urodzili się: syn Andrzej i córka Zofia.

Warto podkreślić, że do końca życia utrzymywał żywe kontakty z rodziną zamieszkałą w Zgierzu i Łodzi. Zmarł 27 stycznia 1970 r. we Wrocławiu i tam został pochowany.

Szczepan Mikołajczyk
"Wybitni Zgierzanie - z urodzenia i z wyboru"
Fundacja Muzeum Miasta Zgierza
Zgierz 1994