Już o tej nazwie wspominałem, ale jest ważna dla nas zgierzan, że warto jeszcze raz o niej napisać. Jedna z najstarszych nazw fizjograficznych (terenowych) w naszym mieście. Przytoczę ją w szerszym kontekście pozostałych nazw w tłumaczeniu Bronisława Wachnika.

"W Imię Pańskie, Amen... My, Władysław, z Bożej łaski, książę dobrzyński i łęczycki, zaufanemu mężowi i uczciwemu komesowi Samborowi, skarbnikowi naszemu łęczyckiemu, i jego dziedzicznym i prawnym spadkobiercom daliśmy i obdarzyliśmy wójtostwem w Zgierzu z dwoma młynami i stawami, pastwiskami, Grodziskiem obok rzeki, z łąkami, które dobiegają do granic rzeki i osady Krotczyce, rozciągającej się do wyżej wymienionych łąk, z borami, pasiekami i lasem Miroszowiec, (z prawem pobierania) szóstego denaru z czynszów zarówno w mieście Zgierzu, jak i we wsi Zegrzany, która do wspomnianego wójtostwa należy, po groszu od każdego bez różnicy rzemiosła ze wszystkiemi pożytkami i dochodami w miejscowości Thuroyedz , z gajami, łąkami i 4 łanami pola w Krotczycach". Działo się to w roku 1345.

Las Miroszowiec lub Miroszew już nie istnieje. Wycięty w różnych okresach pod "Borutę". Alternatywnie w pewnych okresach nazywany był "Gacią".

Nie istnieje Miroszew jako nazwa gruntów ornych miasta Zgierza, a jeszcze przecież w latach 20. XX wieku nazywano tak pola przylegające do wyżej wymienionego lasu. Też tereny te zostały wykupione przez "Borutę".

Pozostała tylko ulica Miroszewska, która do lat 50. XX wieku była granicą pomiędzy gruntami Zgierza i Piaskowic. Jej nazwa powstała chyba po wojnie (jeżeli wcześniej, to proszę mnie poprawić), ale nie jest pierwszą w historii miasta. Jeszcze w latach 20. XIX wieku Miroszewską nazywano ulicę wiodącą od dzisiejszego Ronda Sybiraków do granic miasta. Później nazwano ją Leśną (taki był adres "Boruty"), a jeszcze później Andrzeja Struga.

Jeszcze jedna ciekawostka. W okolicy Zgierza, a konkretnie w Proboszczewicach przez wiele lat w XVIII i XIX wieku właścicielami byli Miroszewscy. Ród dość znaczny w Ziemi Łęczyckiej. Jaki był związek zgierskiego Miroszewa z Miroszewskimi nie mam pojęcia. Ale chyba był. Może byli potomkami jednego z wójtów zgierskich, czyli właściciela Miroszewa?

Chwała natomiast tym wszystkim decydentom, którzy w różnych okresach zachowali tę starą nazwę dla naszej mieszczańskiej pamięci.

Maciej Wierzbowski

Na podst. "ITZ" Nr 33 (18.-24.08.2009 r.)