95-100 Zgierz, ul. Dygasińskiego

--------------------------------------------------------- 

Cmentarz mariawicki pod wezwaniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy został założony w 1906 r. przez ówczesnego proboszcza parafii mariawickiej w Zgierzu ks. Józefa Wawrzyńca Pągowskiego. Jest on najmłodszą nekropolią wyznaniową funkcjonującą do dziś na terenie naszego miasta.

W pierwszym okresie, po rozłamie katolicy i mariawici korzystali wspólnie z cmentarza położonego przy ul. Piotra Skargi. W związku z licznymi zatargami na tle wyznaniowym, mariawici zmuszeni zostali do zakupu gruntów, na których odtąd chowali zmarłych. Miejsce wybrano poza ówczesnymi granicami Zgierza, ale w pobliżu kościoła mariawickiego na Przybyłowie. Teren ten, który na początku XX wieku nazywano Pod-Dąbrówki lub Przymiarki, dziś położony jest przy ul. Dygasińskiego. Obszar cmentarza od jego powstania do chwili obecnej wynosi 4782 m2.

Kościół mariawitów wyodrębnił się w 1906 r., a zatem kilkaset lat po tym, jak papież Grzegorz IV rozporządził, aby dzień 1 listopada był dniem poświęconym pamięci Wszystkich Świętych kościoła katolickiego, stąd obyczaje i praktyka obchodzenia święta jest podobna, a w stosunku do zwyczajów katolickich nie wprowadzono do chwili obecnej zasadniczych zmian. Parafianie w tym dniu odwiedzają groby swych bliskich i zapalają lampy na ich mogiłach. Wcześniej przyjmowane są zapisy na wypominki, a o godzinie 10 na cmentarzu odbywa się procesja ze stacjami.

Cmentarz mariawicki jest obecnie administrowany przez dwie parafie: Kościoła Starokatolickiego Mariawitów oraz Kościoła Katolickiego Mariawitów. Funkcje duszpasterskie sprawują dla swych parafian ks. Szczepan M. Orzechowski z Dobrej oraz s. Bożenna Chabowska z Łowicza. Do chwili obecnej, od 1906 roku, na cmentarzu pochowano około 1600 osób, mariawitów i starokatolików oraz osób z rodzin mieszanych.

Na podst. artykułu pt. "Czas pamięci i zadumy" "Ilustrowany Tygodnik Zgierski" Nr 44/2008 (28.10. - 03.11.2008 r.)

--------------------------------------------------------- 

Zajmuje 0,5 ha powierzchni.

Pochowani są m.in.: Józef Barnaba Gromulski, Adam Gutkowski, siostry zakonne i parafianie.

---------------------------------------------------------

11 lutego 1906 r. zgierski wikary, ks. Józef Pągowski, publicznie, w czasie nabożeństwa wypowiedział posłuszeństwo biskupowi warszawskiemu, byliśmy w tym czasie w tej właśnie archidiecezji, ks. Teofilowi Chościak-Popielowi. 17 lutego został suspendowany, czyli wykluczony z kościoła katolickiego. Kościół pw. św. Katarzyny został zajęty przez zwolenników ks. Pągowskiego, zwanych mariawitami. Interweniujące wojsko przywróciło kościół katolikom. Nie chciałbym się rozwodzić nad dziejami mariawityzmu w Polsce i w Zgierzu, bo przecież mam pisać o cmentarzach. Ten wstęp był jednak konieczny, bo powstał w Zgierzu straszny problem.